I.M
έχουν πλέον απομείνει απο σένα,
πολύ λίγα
μονογραφές ή υπογραφές
σε σκόρπια φύλλα χαρτιού,
μια άδεια οδήγησης,
παλιές φωτογραφίες που φαίνεσαι κάπου στο βάθος,
μια λίστα που είπαν πως έγραψες εσύ
και την φυλάω ευλαβικά στο τετράδιό μου.
στο πίσω δωμάτιο, χαρτούρα,
σκονισμένη και αχρείαστη
ανέγγιχτη για χρόνια,
μα ίσως κάπου εκεί μέσα, βρίσκεσαι εσύ.
στην εκκλησία ρώτησαν ποια είναι
η νεαρή που κλαίει,
στο νοσοκομείο ρώτησαν ποια είναι η νεαρή
που φοβάται να μπει στο δωμάτιό σου,
ποια θα έλεγες πως είμαι αλήθεια;
΄να σε παντρέψω τώρα που είμαι εδώ΄
είπες σαν πατέρας σε κόρη, σαν παππούς σε εγγονή
εγώ πίσω απ’το γραφείο και συ μπροστά
κ ‘αναμεσά μας χρόνια
περιφερειακό κομμάτι της οικογένειάς,
ο Ι, κουβαλητής του χριστουγεννιάτικου δέντρου,
ο Ι, διορθωτής μικροζημιών
ο Ι, υπάλληλος από το 95
ο Ι, γελά και αντηχεί το γέλιο του σε όλο το σπίτι,
ποια θα έλεγες πως είμαι αλήθεια ;